UTIMATI Grupa Przymierza Rodzin

Vo-Wo-Ka · Wysłany: Sob 22:53, 07 Mar 2009 Temat postu:

Uff… Marysiu, nawet nie wiesz jak bardzo ucieszył mnie Twój wpis. Ale do rzeczy.
My nie odejdziemy tak sobie. Kiedy długo przebywa się z jakimś
człowiekiem, to się z nim zżywa. Przez chwile wspólnych radości, smutków, trudów, niezwykłych przygód. Wtedy trudno jest się rozstać.
Po prostu - tak jak piszesz-nie chce się tego.

"Nie ma mowy", też tak nie chcę. I wierzę, że czeka nas jeszcze mnóstwo
wspaniałych przygód, obozów, wypraw w nieznane.

"A my mamy być z jakimiś nieznanymi ludźmi!"
O nie, nigdy bym się na to nie zgodził. Pamiętaj tylko, że kiedyś dziewczyny i chłopcy z naszej grupy byli dla Ciebie "nieznanymi ludźmi".

"Jesteście kadrą czy nie?"
Jesteśmy i nie przestaniemy. Jeśli się o to postaramy, to nasza grupa
może trwać nawet dłużej niż 100 lat. Bo może Wy kiedyś zostaniecie
kadrą i będziecie prowadzić grupy, będziecie mieli swoje dzieci, a one
swoje i tak dalej

Powiesz: nie o to chodzi. Chodzi o to, żebyśmy my się spotykali.
Tak, to też jest możliwe i mam nadzieję, że tak będzie.
Ale to będzie zależało od Was.

A moim zdaniem jednak głównie o to chodzi. Bo grupa, wtedy ma jakiś
sens jeśli nie zamyka się w sobie, tylko daje siebie na zewnątrz.
No i zauważ, że w ten sposób mogą urodzić się nowe grupy,
które będą marzyć o tym, żeby nigdy się nie skończyły.
To taki sprawdzian dla Uti-Mati.
Jeśli tak będzie, to jestem pewny, że na każdym spotkaniu
staruszków (nas) -nawet jeśli odbywać się będą co 10 lat- będzie nam
razem ze sobą dobrze, będziemy czuć, że jesteśmy grupą.

Howgh!

Jeśli przeczytałas/eś to od początku do końca, to gratuluję!

MARYsia

ok, ale może być grupa 100 latków, a my dzieci możemy mieć też swoje grupy....to byłoby tak fajnie, bo mnie przeraża to, że w pewny momencie będzie koniec i będą tylko wspomnienia.....i zakładasz swoją grupę i koniec. Nic nie ma z tej poprzedniej.....tak dziwnie.

Wyobrażacie sobie takie fajne spotkania w wakacje 20-to i 30-to latków chodzących przez 2 tygodnie po górach, śpiących w namiotach, samych sobie gotujących, śpiewających piosenki ze śpiewnika-takie wspomnienie jak to było parę lat temu jak się spotykali co 2 tygodnie, jeździli razem na obozy......

...wiem, że jak kadra skończy studia to będzie trudno spotykać się równo co 2 tyg. i na mszach św. co miesiąc, ale gdyby tak raz w roku spotykać się na takich 2 tyg. obozach wspominając dawne lata i kilka razy w roku na wyjazdach na weekend....

Vo-Wo-Ka

Jak bedzie ochota, to na pewno się uda.

Ja na razie nie wyobrażam sobie siebie jako 30 latka, (a już Was jako 20-latków!!!! KOMPLETNY KOSMOS!), ale powolutku. Przejdzie mi.

Bartholomeo

no!!!

Zygfryd